Mówią po sezonie i przed kolejnym

[Fala 16]

Przełom roku to czas licznych podsumowań. Zobaczcie, co jak zawodnicy Ducati Toruń Motul Team powiedzieli po spotkaniu świąteczno-noworocznym, które odbyło się w siedzibie AF Motors-Ducati Toruń.

 

Jak Daniel Bukowski, Maciej Ukleja i Mariusz Szerszeń podsumowują miniony sezon? Co poczytują jako swoje największe ubiegłoroczne sukcesy? Jakie są ich plany i oczekiwania na kolejny sezon? Komu dziękują?

 

Daniel „Buła” Bukowski

Miniony sezon już od samego początku był dla mnie naprawdę dobry i obiecujący. Rozpoczęło się od testów w Hiszpanii, w trakcie których motocykl zrobił na mnie naprawdę ogromne wrażenie. Do ubiegłego roku miałem stosunkowo skromne doświadczenie w klasie 1000, ale nie ukrywam, że Ducati od początku bardzo przypadło mi do gustu. Prowadzi je się znakomicie, jest bardzo „poręczne”, prowadzi je się podobnie do 600-tki, a jednocześnie oferuje dużą moc. Gdy ruszyły mistrzostwa już pierwsze wyścigi i czasówki potwierdziły, że faktycznie jest „chemia” między mną a tym motocyklem – szły one bardzo dobrze. W dalszej części sezonu też nie brakowało pozytywów – dużo niezwykle cennej nauki, fajny zespół, kapitalna atmosfera w nim i genialni kibice, którzy jeździli za nami i faktycznie ich obecność było widać i czuć. Chyba żadna inna marka nie ma tak oddanego i zorganizowanego grona fanów. Marki japońskie też oczywiście mają swoich gorących zwolenników, jednak nasz fanklub, gdziekolwiek się nie pojawił, to szczególnie zaznaczał swoją obecność. Bardzo nam to pomagało, także w osiąganiu dobrych wyników, a tych przecież w minionym sezonie nie brakowało. Praktycznie zawsze kończyliśmy na podium. Oczywiście, nie ustrzegliśmy się kilku błędów i usterek. To nas pozbawiło tytułu mistrzowskiego, ale cóż, wiemy, że mamy pakiet, który pozwala  zwyciężać i – mamy nadzieję – sięgnąć po ten upragniony tytuł już w kolejnym, nadchodzącym sezonie. W ubiegłym roku wiedzieliśmy, że te mistrzostwo jest w naszym zasięgu i pokazywaliśmy to w niemal każdym wyścigu, jednak to są wyścigi, bywają one nieprzewidywalne i od szczęścia też sporo w nich zależy. W minionym sezonie odrobinę nam go zabrakło. W myśl przysłowia nie ma jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło. Ten niedosyt po   cyklu 2016 sprawił, że chcemy jeszcze ciężej pracować, jeszcze mocniej walczyć o ten upragniony tytuł. To nas bardzo mobilizuje. Co nas nie zbije, to nas wzmocni. Ja w minionym sezonie popełniłem jeden błąd, który „wyjął” z dwóch wyścigów i finalnym rozrachunku zadecydował o miejscu  generalce. Mówi się trudno, nie ma co rozpaczać, tylko trzeba walczyć dalej. Stąd z dużymi apetytami wejdziemy w sezon 2017. Walka o tytuł na pewno jest dla mnie nadrzędnym celem. Wszystko wskazuje na to, że w mistrzostwach Polski w mojej klasie stawka będzie bardziej liczna niż w minionym roku. Bardzo nas to cieszy, gdyż chcemy się ścigać, a nie dojeżdżać, ścigać się  z ludźmi a nie powietrzem, walczyć z dobrymi, jak najlepszymi zawodnikami, żeby samemu się też dalej rozwijać. Także sezon 2017 zapowiada się bardzo obiecująco. Wiele pod kątem nauki dał mi start w mistrzostwach Włoch, na który pojechaliśmy dzięki zaproszeniu włoskiego Dunlopa. Była to ostatnia runda ubiegłorocznego czempionatu, która odbyła się na legendarnym torze Mugello. Ten tor naprawdę jest oszałamiający. Poza tym, że bardzo malowniczo położony, to też niesamowicie trudny. Jest wielkim wyzwaniem zarówno dla zawodnika, jak i dla motocykla. Poziom konkurentów też był topowy. Ścigali się tam zawodnicy startujący nawet w mistrzostwach świata. Myślę, że ten jeden  weekend  w Mugello dał mi tyle nauki, co cała wcześniejsza część sezonu. Dziękuję Dunlop Motorsport za umożliwienie tego startu, bo było to coś naprawdę ekstra! Być może w także w nadchodzącym sezonie uda się tam pojechać. We Włoszech poziom jest doprawdy niesamowity, jest za kim gonić, od kogo się uczyć.  Poza tym dziękuję też Darkowi Małkiewiczowi, czyli ojcu tego całego przedsięwzięcia, którym jest nasz team, dziękuję też sponsorom, dziękuję firmom Inter Motors i Dunlop, które otoczył mnie taką opieką inżynierską, dziękuję pozostałym partnerom, a także mechanikom za to co robili i jaką atmosferę tworzyli, bo wbrew pozorom to jest nie mniej ważne w jakiej atmosferze się ścigamy i jaką mamy w boksie. Szczególne podziękowania kieruję też do moich najbliższych, którzy w tej pasji mnie wspierają, pomagają, zastępują mnie w wielu codziennych obowiązkach. Wielkie dzięki też dla „czerwonej trybuny”, czyli dla naszych wiernych kibiców. Są oni doprawdy niesamowici. Jestem bardzo wdzięczny też gronu moich starych fanów, którzy kibicują mi bez względu na jakiej maszynie jeżdżę.

 

Maciej Ukleja

2016 rok był zarówno dobry i jednocześnie taki bardzo zagadkowy, zwłaszcza pierwsza część sezonu. Długo borykaliśmy się z ustawieniami motocykla. Początek był naprawdę trudny, jednak gdzieś w okolicach połowy sezonu udało się nam znaleźć ten złoty środek, optimum jeśli chodzi o ustawienia zawieszenia. Od tego momentu coraz bardziej czułem motocykl, tempo było coraz lepsze,  zacząłem jeździć szybciej, poprawiałem swoje czasy. Druga połowa sezonu była już naprawdę dobra. To był mój drugi sezon w mistrzostwach Polski, a pojawiły się pierwsze podia. Trudno więc, żebym z takich wyników nie był zadowolony. Pod koniec cyklu trzy razy stałem na „pudle” i to było dla mnie uwieńczeniem tych całosezonowych wysiłków. Te miejsca cieszą, jednak szczególnie cieszy progres, który do nich doprowadził. Moim najważniejszym celem na sezon 2017 jest właśnie to, żeby ten postęp dalej szedł do przodu, ażeby dalej systematycznie rozwijać się jako zawodnik, podnosić poziom swoich umiejętności. Zdaję sobie sprawę, że trudno będzie ponownie walczyć o miejsca na podium, choć oczywiście nie są one wykluczone, jednak nie jest to dla mnie najistotniejsze. Progres jest dla mnie priorytetową rzeczą. W sezonie 2016 z końca stawki  przesunąłem się zdecydowanie do przodu, zbliżyłem się do tych najlepszych i nawiązałem z nimi walkę, a jestem przekonany, że stać mnie na jeszcze więcej, co chciałbym udowodnić już w tym roku. W nadchodzącym sezonie zamierzam kontynuować starty w Wyścigowych Motocyklowych Mistrzostwach Polski, jednak nasz krajowy czempionat po części połączony jest z mistrzostwami Alpe Adria, czyli międzynarodowym cyklem. Trzy rundy WMMP pokrywają się z zawodami AA, więc chciałbym powalczyć o punkty także tej serii. W Alpe Adria jeszcze nie dane mi było zapunktować, więc nie ukrywam, że także to stawiam sobie to za cel. Nie wiem, czy dane będzie nam startować w całym tym międzynarodowym cyklu, bo jesteśmy jeszcze przed wiążącymi rozmowami na temat ostatecznego kalendarza naszych startów, jednak te trzy rundy pokrywające się z mistrzostwami Polski na pewno pojedziemy. Za sezon 2016 najbardziej chciałbym podziękować swojej małżonce, która mnie wspiera we wszystkim co robię i zawsze mogę na nią liczyć. Moją pasję doskonale rozumie, zresztą sama też jeździ motocyklem. Poza tym serdecznie dziękuję Darkowi, bez którego ta cała karuzela z pewnością by się tak nie kręciła, wszystkim kolegom z teamu, mechanikom, bez pomocy których tego progresu z pewnością nie udałoby mi się osiągać i sponsorom bez których możemy ścigać się w mistrzostwach na tak wspaniałych motocyklach. Ogromne podziękowania należą się także naszemu fanklubowi, wspaniałym kibicom. Z wieloma z nich znam się osobiście. Łączy nas wspólna pasja, miłość do tej konkretnej marki, którą jest Ducati. Oni jeżdżą za nami na zawody, kibicują nam, wspierają nas. Bardzo lubimy ich, lubimy spotykać się z nimi, naprawdę czujemy ich wsparcie.

 

Mariusz Szerszeń

To był dopiero mój pierwszy sezon na Ducati, stąd kontynuowałem starty w klasie Rookie 1000. Była to najliczniej obsadzona klasa w mistrzostwach. Startowało w niej przeszło 30 zawodników. Był to dla mnie rok pokory i nauki. Zmiana marki na Ducati sprawiła, że tego motocykla w zasadzie musiałem uczyć się od podstaw. Lekcje chyba należycie odrobiłem, gdyż w drugiej połowie sezonu,   na tych torach po których jeździmy, czasy były przeze mnie sukcesywnie poprawiane. Zmiana motocykla na Ducati Panigale z pewnością dała bardzo duży potencjał, którego w minionym sezonie jeszcze nie byłem wstanie wykorzystać, ale uczę się, jest progres, stąd mam nadzieję, że w tegorocznym cyklu startów pokażę jeszcze lepszą jazdę i pokuszę o   jeszcze lepsze wyniki. W sezonie 2017 będę startował w tej samej klasie. W sumie będzie to mój trzeci rok w Rookie, z czego drugi na Panigale. Mówią, że do trzech razy sztuka, więc liczę, że w tym sezonie coś ugram, tym bardziej, że stawka w tym gronie ogólnie jest bardzo wyrównana, a moje straty czasowe do czołówki już w roku 2016 nie były zbyt duże. Do największych pozytywów ubiegłego sezonu z pewnością zaliczam też punktowane miejsce  w pierwszej dziesiątce jednego z wyścigów oraz mój osobisty rekord okrążenia na Slovakiaringu, który poprawiłem bardzo znacznie, bo aż o trzy sekundy. W 2015 roku na Słowacji, jak wspomniałem, startowałem na motocyklu innej marki, a konkretnie BMW. Za ubiegły sezon chciałbym podziękować naszemu menedżerowi – Darkowi za  świetną organizację teamu. Sam jest zawodnikiem, kocha jazdę, jednak, w 2016 roku nie wystartował w żadnym wyścigu, gdyż w maksymalnym stopniu chciał zadbać, żeby zawsze wszystko działało, jak powinno. Dziękuję także mechanikom, którzy niekiedy naprawdę musieli stawać na głowie po naszych „przygodach”, które się wydarzały. Wielkie podziękowania należą się też sponsorom, kolegom z zespołu i oczywiście wiernym kibicom, którzy wspierali nas przez cały sezon. Z całą pewnością mogę stwierdzić, że to mamy najlepsze grono kibiców spośród wszystkich polskich ekip.

Przeczytaj cały wpis